Wat is een discussie?

Het is geen geheim dat het aantal mensen en het aantal standpunten ongeveer gelijk zijn. Een persoon is echter zo gearrangeerd dat hij dit feit niet kan verwerken en is voortdurend op zoek naar de meest correcte en gemotiveerde mening over welk onderwerp dan ook. In een gewone dialoog is het bijna onmogelijk om het doel te bereiken, daarom komt een speciaal type communicatie te hulp: discussie.

Het traditionele argument blijkt zelden op zijn minst een beetje productief te zijn - in de regel is de reden hiervoor verhoogde emotionaliteit, bevooroordeelde argumenten van de partijen en de 'tijdelijke' verbale gevechten, omdat ze in alledaagse spraak onvoorspelbaar ontstaan. De discussie is integendeel juist het tegenovergestelde en zet de argumentatie, ernst en intelligentie van de deelnemers aan de dialoog op de voorgrond: Formeel zijn er drie soorten 'gemotiveerde communicatie' die totaal verschillende doelen nastreven en verschillende manieren van argumenteren impliceren. Apodictische discussie volgt het principe van 'waarheid wordt geboren in controverse'. Deelnemers zijn niet afgestemd op "oorlog" met elkaar, integendeel - ze zullen het meest correcte antwoord op de vraag vinden. Het tegenovergestelde van deze benadering is ericisme, dat een "geschil ter wille van de discussie" is en een poging is de tegenstander te overtuigen van de juistheid van zijn eigen mening. Er is ook een geavanceerd type discussie: de sofist wil niet zozeer zijn tegenstander overtuigen, maar zijn welsprekendheid onderdrukken, verwarren, manipuleren en in het algemeen - hoe dan ook hoger zijn dan de tegenstander. Discussie is geen alledaags gesprek. Canoniek gezien is dit het hele evenement: het onderwerp wordt vooraf overeengekomen; er wordt een lijst van partijen opgesteld; het uiteindelijke te bereiken doel wordt bepaald. In feite kan elke bijeenkomst van politici, een wekelijkse "planningsbijeenkomst" op het werk of een thematische rondetafel aan dit type bijeenkomst worden toegeschreven. Er is zelfs een vorm van ontspanning als "discussieclubs". Structureel zijn ze een samenleving van mensen die zich op bepaalde data verzamelen om kwesties te bespreken (variabel: films kijken en bespreken, nieuws, politieke gebeurtenissen). Bij dergelijke bijeenkomsten verschijnt een extra rol van de 'leider' - de neutrale kant, die wordt opgeroepen om de loop van het geschil te beheersen, de verhitte deelnemers te kalmeren en, integendeel, de meest bescheiden van hen bij het gesprek te betrekken.