Wat is interpunctie?

Interpunctie helpt bij het begrijpelijker maken van geschreven tekst in termen van betekenis en het verband tussen woorden in zinnen. Bovendien vergemakkelijkt het de mondelinge reproductie van geschreven tekst.

Gebruiksaanwijzing

1

Interpunctie (van lat. Punctum - "punt") - een systeem van interpunctie in de geschreven taal van elke taal. Elk teken is een hulpelement van de zin, ontworpen om de semantische delen van de tekst, logische en grammaticale verbindingen tussen woorden en andere functies te scheiden. Leestekens bevinden zich in de zin volgens bepaalde regels, waarvan de naleving de mondelinge lezing van de geschreven tekst vergemakkelijkt (rangschikking van semantische spanningen, pauzes, intonaties), vereenvoudigt de visuele waarneming en begrip ervan.

2

We kunnen de volgende hoofdfuncties van de elementen van het leestekensysteem onderscheiden in het schrijven van moderne talen:

- een indicatie van de volledigheid van het semantische deel van de tekst (zin): punt, uitroepteken en vraagtekens, ellips;

- toewijzing van afzonderlijke delen van de zin: komma, puntkomma, streepje, dubbele punt;

- directe spraak: streepjes, aanhalingstekens;

- gebruik van aanhalingstekens in de tekst: aanhalingstekens;

- een indicatie dat een bepaald woord of een bepaalde zin een afkorting is van een ander: een koppelteken in het midden, een punt aan het einde, een schuine streep;

- verduidelijking van de term of definitie in de tekst zonder vermelding in een aparte zin: haakjes;

- aanduiding van het weglaten van een deel van de zin: ellips.

3

In de interpunctietheorie in Rusland zijn drie richtingen te onderscheiden: logisch (semantisch), syntactisch en intonationaal. Aanhangers van de logische richting van interpunctie zijn van mening dat het belangrijkste doel ervan is om de betekenis van het geschrevene over te brengen, wat duidt op semantische tinten die belangrijk zijn voor het begrijpen van de hele tekst.

4

De syntactische richting van de tekststructuur wordt visueler.

5

De volgelingen van de intonatierichting beschouwen de declamationele eigenschap van interpunctie als de belangrijkste. Volgens deze theorie worden leestekens gebruikt om de melodie van zinnen aan te geven tijdens mondeling lezen, constructie van intonatie. De personages zijn dus een soort noten waarop de geschreven tekst wordt 'gespeeld'.

6

Ondanks een andere benadering komen de volgelingen van alle drie de richtingen samen bij het identificeren van het belangrijkste doel van interpunctie - de communicatieve functie (betekenis overbrengen).