Wat is een lettergreep als fonetische eenheid

De lettergreep als fonetische eenheid trekt de aandacht van veel taalkundigen, omdat de belangrijkste klankveranderingen binnen de lettergreep plaatsvinden. Menselijke spraak is een spraakstroom of een geluidsketen. Een van de fonetische spraakeenheden wordt als een lettergreep beschouwd. De lettergreep kan vanuit verschillende perspectieven worden bekeken.

In de moderne taalkunde zijn er verschillende standpunten over de aard van de lettergreep en het probleem van de scheiding van lettergrepen. In algemene zin is een lettergreep de kleinste eenheid van spraakverdeling. Vanuit fonetisch oogpunt wordt een lettergreep beschouwd als een klanksegment van spraak waarin één klank sonore is in vergelijking met naburige klanken. In de fonetiek kan de essentie van een lettergreep worden bepaald uit akoestische en articulerende posities. De aanpak hangt af van welke kant van spraak belangrijk is voor de onderzoeker. Articulair begrip van de lettergreep wordt geassocieerd met de klankzijde van de taal. We maken een geluid of een combinatie van geluiden met één uitademing, met behulp van een articulator. Deze definitie van lettergreep is te vinden in schoolboeken.

Akoestisch gezien wordt een woord verdeeld in lettergrepen, afhankelijk van de mate van klank van de geluiden die ernaast staan. Daarom kan een lettergreep worden gedefinieerd als een combinatie van geluiden met verschillende mate van klank. Degelijkheid is hoe een persoon geluid van opzij hoort. De lettergreep heeft altijd een syllabisch en niet-syllabisch geluid. Zo zijn er in het woord "hond" drie lettergrepen en syllabische klinkers "o", "a", "o". De meest sonore worden beschouwd als klinkers of lettergrepen. Geluid kan ook worden gevormd door sonore medeklinkers (p, l, m, n).

In de fonetiek zijn lettergrepen verdeeld in open en gesloten, onverbloemd en bedekt. Een open lettergreep eindigt altijd met een lettergreep: ma-ma, zhara, ma-shi-na, enz. Een gesloten lettergreep eindigt met een niet-lettergreepgeluid: een tafel, hier, een huis, enz. Een open lettergreep begint met een klinker: on, y-move, etc. Dienovereenkomstig begint een bedekte lettergreep met een medeklinker: be-ret, me-me, for-be, etc. Afhankelijk van de lengte van het geluid worden korte en lange lettergrepen onderscheiden. Deze lettergrepen zijn belangrijk in versificatie wanneer u een gedicht met het juiste rijm moet schrijven. Lettergrepen kunnen ook gestrest of onbelast zijn.

Het einde van een lettergreep en het begin van een andere in de fonetiek wordt het lettergreepgedeelte of de grens van de lettergreep genoemd. Het woord is verdeeld in lettergrepen in overeenstemming met de wet van opwaartse sonoriteit die gebruikelijk is in de Russische taal of de wet van een open lettergreep. Dat wil zeggen, de geluiden in het woord variëren van minder sonore tot meer sonore. Wanneer we een woord in lettergrepen verdelen, gaat de grens tussen lettergrepen meestal na de klinker en voor de medeklinker: ma-shi-na, ma-ha-zin, ka-sha, enz. De wet van opwaartse sonoriteit wordt altijd nageleefd in lettergrepen die niet aan het begin voorkomen woorden. Daarom gebruiken we bij het verdelen van een woord in lettergrepen regels op basis van algemene patronen in de verdeling van medeklinkers tussen klinkers.

Gerelateerd artikel

Hoe het woord "danser" te benadrukken