Voortgezet onderwijs 2015: afsluiten of ontwikkelen?

In gesprek met de leiders van organisaties die werkzaam zijn op het gebied van vervolgonderwijs, merk ik constant dat ik denk: "Er moet iets veranderen." Waarom? Is de situatie zo kritiek? Misschien wel. Zo ziet het er nu uit.

In de jaren 90 zijn er veel opleidingscentra opgericht onder omstandigheden van beperkt publiek bewustzijn en weinig concurrentie. Het was genoeg om te adverteren in een gratis krant - en dat is alles, er wordt gezorgd voor een instroom van studenten. Door het gemak van het aantrekken van klanten konden we moedig experimenteren met advertentiekanalen, educatieve programma's en aanvullende services. We moeten hulde brengen aan het initiatief van de centra: nu zijn hun leiders trots om te praten over het promoten van hun diensten - "We hebben alles geprobeerd."

Maar is dit niet een van de redenen voor de huidige achteruitgang in de ontwikkeling van de bijscholing? Verklaart dit 'We hebben alles geprobeerd' deze opgebouwde vermoeidheid onder managers? Wat gebeurt er tenslotte? Met uitstekende leraren en zeker nuttige trainingsprogramma's, met een hoog niveau van technische uitrusting van het leerproces (en zelfs in de vroege jaren 2000 zaten twee mensen in de klas achter dezelfde computer - en dat was heel acceptabel!) - nu met alle positieve aspecten er is een duidelijk gebrek aan studenten. En wat te doen als 'we alles hebben geprobeerd'?

Aan de andere kant verschijnen er steeds nieuwe bedrijven, gewapend met marketingtechnologieën en nieuwe onderwijsmethoden. Ondanks het ontbreken van een bekende naam (die als een voordeel kan worden beschouwd), haasten ze zich dapper de strijd om de consument aan. En al een tijdje winnen ze dit gevecht echt. Maar hier is niet alles soepel. Twee of drie relatief succesvolle jaren - en er is een moeras van gevestigde methoden en gevestigde werkalgoritmen waarin goede ondernemingen verdrinken. Vooral sterke daling wordt gevoeld bij het spelen tegen een lagere prijs. Het is verleidelijk om op te vallen met lage prijzen, maar er is een groot risico dat de kosten te hoog worden. En nogmaals de vraag - wat te doen, hoe een klant aan te trekken? Welke manier moet je veranderen?

Bijna alle onderwijsorganisaties hebben nu deze problemen: ineffectieve reclame en daardoor onvoldoende studentenstroom. Studiegroepen worden niet gerekruteerd, leraren vertrekken zonder constante belasting, de lessen zijn inactief, de huren worden niet verlaagd, het hoofd is dodelijk moe van alledaagse zaken - enzovoort, enzovoort. Kunnen deze problemen worden opgelost? Ja

Naar mijn mening staat de waarde van onderwijs nu op de eerste plaats. Niet de prijs, maar de waarde, het nut van de investering van krachten en middelen. Ik neem geen universiteiten en academies, waarvan de studie onmiskenbaar waardevol is in de vorm van een diploma hoger onderwijs. Maar wat kan dit criterium worden uitgedrukt in aanvullend onderwijs? Alleen in de praktische toepasbaarheid van de verworven kennis en vaardigheden. Na een opleiding in professionele cursussen te hebben betaald, moet een afgestudeerde er zeker van zijn dat zijn kennis door de werkgever zal worden gewaardeerd en dat de investering in zijn studie zijn vruchten zal afwerpen voor de eerste maand van het werk.

Hetzelfde geldt voor seminars en trainingen. Verkregen kennis moet worden gegeven aan de organisatie die de opleiding van haar werknemers heeft gedelegeerd, het effect in geld is bijvoorbeeld een toename van de verkoop of aanzienlijke besparingen. Zelfs voor taalcursussen is het belangrijk om de echte, tastbare voordelen van het kennen van een vreemde taal te benutten. Indien de onderwijsinstelling de potentiële opdrachtgever niet de overtuigende waarde van haar dienstverlening laat zien, die in geld kan worden berekend, komt de opdrachtgever niet.

Er is nog steeds een kwestie van vertrouwen. Universele automatisering en internetisering zorgden voor een catastrofale ongereguleerde stroom van informatie over de mensheid. Niemand kan het structureren. Enorme stortingen van verouderde, onjuiste, onjuiste informatie, die gemakkelijk kunnen worden gewijzigd en toegevoegd, vergroten het wantrouwen van virtuele advertenties. Je kunt alles op de site schrijven - niet het feit dat ze het zullen geloven. Bovendien schrijven ze allemaal op dezelfde manier - "we zijn marktleiders, training van hoge kwaliteit, de beste leraren, betaalbare prijzen, theoretische en praktische training, beste praktijken, we zijn bezig met werk

.

". Soortgelijke zinnen zijn te vinden op de overgrote meerderheid van sites van professionele cursussen. (Trouwens, de geloofwaardigheid van het gedrukte woord is nog steeds hoog - de conversieratio van klanten voor gedrukte advertenties is hoger dan voor online advertenties).

Maar de kwestie is niet eens de presentatie van materiaal. Er zijn geen garanties. Het woord zelf is al verschenen, maar wordt vaak gezien als een advertentiebeweging. Hoe de uitdrukking "het resultaat is gegarandeerd" te begrijpen? Wat is hiervan het resultaat? Wie zal dit resultaat waarderen? Het is goed als een terugbetaling wordt gegarandeerd in het geval dat de student niet tevreden is met de kwaliteit. Maar dit is al een onvervreemdbaar recht dat is verankerd in de wet inzake de bescherming van de rechten van de consument. Vaak is er zelfs geen garantie voor de startdatum van de lessen. Tegenwoordig, wanneer efficiëntie veel beslist, komen de uitdrukkingen "het begin van lessen - zoals de groep gevormd wordt" nog steeds voor. En wie zal wachten op de onbekende dag, wanneer soortgelijke cursussen een dozijn dozijn zijn?

Welnu, het is tijd voor garanties om een ​​bepaald resultaat binnen een bepaald tijdsbestek te bereiken - of het nu gaat om een ​​apparaat om te werken, in de vorm van het bereiken van bepaalde indicatoren, maar altijd een heel specifiek resultaat. Het maakt niet uit hoe iemand leert - persoonlijk of op afstand. De keuze voor de vorm van training hangt meer af van het vermogen of het onvermogen om zelfstandig te studeren. Afstandsonderwijs loopt in dit opzicht meer risico - een student die zichzelf niet kan organiseren, zal zichzelf niet de schuld geven van mislukking (zo zijn wij mensen). En van een ontevreden klant is het moeilijk om een ​​vaste klant te maken.

Consistentie van de klant - lang niet alle onderwijsinstellingen zijn op hem gericht. Daarom zijn de advertentiekosten hoog (het is geen geheim dat het aantrekken van een nieuwe koper meerdere malen duurder is dan het werken met reguliere kopers), maar er is een afzonderlijke discussie over de effectiviteit van advertentie-investeringen. Maar er moet de mogelijkheid zijn om geluk te hebben - een tevreden en bevoorrechte vaste klant. Oh, niet alle onderwijsinstellingen hebben een assortimentsmatrix en een verkoopladder waarmee iedereen zich kan aansluiten bij het systeem voor levenslang leren waarover zo veel wordt gesproken.

Het zou dwaas zijn om te zeggen dat managers niet op de hoogte zijn van moderne marketingtechnieken. Natuurlijk weten ze het. Maar het is één ding om te weten, een ander om te introduceren. En dit is een serieuze inspanning - om zijn werknemers het nut en de winstgevendheid van implementaties te bewijzen, om een systematisch werk van de organisatie op te bouwen, om de autoriteit te herverdelen. Daarom komen de meeste leiders van kleine organisaties (en niet alleen educatieve) zelfs met periodieke nieuwe technieken en promotiemethoden in het reine met gevestigde bedrijfsprocessen. Bovendien is de leider vaak zowel een Shvets, een reaper als een kerel. Naast verplichte administratieve functies omvat het ook boekhouding, onderhandelingen met klanten, vaak reclame en deelname aan PR-evenementen, werken met leraren en oplossen van conflictsituaties. En wanneer moet u zich bezighouden met een directe taak - de ontwikkeling van het bedrijfsleven?

Dit alles wordt nog verergerd door het feit dat particuliere onderwijsorganisaties in hun eigen sap koken. Als directeuren van openbare scholen regelmatig samenkomen voor vergaderingen, ervaringen uitwisselen, gemeenschappelijke informatie ontvangen, staan ​​de hoofden van niet-gouvernementele instellingen er alleen voor, en hebben ze op zijn best de gelegenheid om actuele kwesties met een partner te bespreken. Dit is een besloten ruimte waar verborgen problemen niet zichtbaar zijn, alleen hun uiterlijke manifestatie. Zonder de oorzaak van de problemen te zien, is het moeilijk om de juiste beslissing te nemen.

Het blijkt dus dat er weinig mogelijkheden zijn voor de verdere ontwikkeling van instellingen voor aanvullend onderwijs:

1) laat alles zoals het is en na een tijdje veilig dicht;

2) probeer een goede sprong voorwaarts te maken.

De staat van de samenleving, de crisis genaamd, liet te allen tijde de meest beslissende toe om een ​​nieuw, misschien revolutionair niveau te bereiken.

En wat is er nodig voor een kwaliteitsdoorbraak? Om uw aanbod voor de markt te herzien vanuit de positie van de klant - hoeveel en in welke vorm hij het nodig heeft. Garanties invoeren die zijn gegarandeerd door de supply chain van services. Om hun financiële stabiliteit te verzekeren met een goed doordacht systeem van werken met vaste klanten - van groei tot reactivering. Behandel de presentatie van informatie over hun educatieve diensten precies als reclame, zonder de methoden te negeren, zonder een opsomming van veel trainingsprogramma's. Om voor de actieve vorm van verkoop te zorgen - het wachten op klantverzoeken wordt nu onrendabel. Bekijk de acties van de meest succesvolle concurrenten van dichterbij - en tel hun succesvolle trucs en uw opgebouwde voordelen bij elkaar op.