Hoe Duitse uitspraak te zeggen

Duitse spraak is een van de meest herkenbare op het gehoor. Niet de laatste rol wordt gespeeld door de karakteristieke uitspraak van geluiden, die vaak een echt struikelblok wordt voor degenen die Duits als vreemde taal studeren. Je kunt Duits leren spreken met bijna geen accent, maar je zult wat tijd moeten besteden en wat moeite moeten doen.

Onze misvattingen over Duitse spraak

Als je Duits begon te studeren en het wilde spreken zonder een duidelijk hoorbaar accent, moet je je eerst realiseren dat al die Duitse spraak die je nog steeds kon horen in films van binnenlandse productie, heel weinig gemeen heeft met echt Duits uitspraak, die helemaal niet lijkt op grof, schokkerig geblaf, zoals het stereotype dat zich in onze samenleving heeft ontwikkeld, zegt. Bovendien worden in deze films de rollen van Duitsers gespeeld door onze eigen acteurs, met het uiten van opmerkingen met een heel groot accent, en soms is hun berisping zo verschrikkelijk dat ze alleen maar hun hoofd kunnen schudden. Bovendien speelt de Russische transcriptie van Duitse woorden en namen een belangrijke rol, waardoor ze bijna onherkenbaar zijn. Het eenvoudigste voorbeeld is Hamburg, een inwoner zal het niet eens begrijpen als je zijn favoriete stad op Russische wijze noemt. In werkelijkheid klinkt de naam inderdaad als "Hambuyhy", en het geluid "x" wordt ook heel zacht uitgesproken met een nauwelijks hoorbare aspiratie.

Harde en zachte medeklinkers

Begin met werken aan de uitspraak vanaf de eerste minuten dat u een taal leert. In het begin heeft u misschien wat meer tijd nodig, maar later hoeft u niet opnieuw te leren, dat wil zeggen praktisch aan de fouten te werken. Het eerste dat u moet onthouden, is dat er in het Duits geen concept is van zachte medeklinkers, ze worden allemaal stevig uitgesproken, zelfs als de daaropvolgende klinker zacht is. Dit kan als volgt worden gevisualiseerd. Als in het Russisch de lettergreep "bi" wordt gelezen als "b-i", dan moet in het Duits de vaste b soepel in de zachte en - "b-i" stromen. De uitzondering is het geluid "l". Hij is de enige die zacht is, maar slechts de helft. Dat wil zeggen, als u probeert de lettergreep "la" uit te spreken, moet u proberen een geluid te vinden dat ergens in het midden ligt tussen de geluiden die het resultaat zijn van de uitspraak van Russische woorden lamp en riem. Het geluid "x" kan ook zacht zijn, maar alleen als het het laatste is in een uitgesproken woord.

P geluid uitspraakfuncties

Een ander struikelblok in de productie van Duitse spraak voor u is misschien het geluid "p", aangezien de overgrote meerderheid van de Duitstalige bevolking niet zijn grommende optie verkiest, maar zijn keel. Als je "p" kunt uitspreken met het wortelgedeelte van de tong, en niet met de punt - prima, zo niet, dan zou je niet bijzonder van streek moeten zijn. Houders van het zuidelijke dialect spreken het geluid "p" uit op een manier die vergelijkbaar is met die van ons, dus er is niets mis met deze uitspraak.