Aanhalingstekens zijn een speciaal leesteken.

Tegenwoordig is het moeilijk voor te stellen dat boeken ooit zijn gedrukt zonder leestekens. Ze zijn zo vertrouwd geworden dat ze het gewoon niet merken. Maar leestekens leven hun eigen leven, hebben een interessante geschiedenis van uiterlijk. Een persoon die een bekwame schriftelijke toespraak probeert te beheersen, moet de leestekens correct gebruiken.

De geschiedenis van aanhalingstekens

Het woord aanhalingstekens in de betekenis van het notitiesymbool komt voor in de 16e eeuw en in de betekenis van het leesteken werd het pas vanaf het einde van de 18e eeuw gebruikt. Aangenomen wordt dat de schriftelijke initiator N.M. Karamzin. De oorsprong van dit woord is niet duidelijk. In Russische dialecten is kavysh "eendje" en het citaat is "kikker". Er wordt dus aangenomen dat de aanhalingstekens "sporen zijn van eenden- of kikkerbillen", "kronkelen", "haak".

Soorten citaten

Er zijn verschillende soorten aanhalingstekens. In het Russisch worden twee soorten aanhalingstekens gebruikt:

- Franse "kerstbomen";

- Duitse "poten".

Sparren gebruiken zoals gewoonlijk aanhalingstekens en poten worden gebruikt als "aanhalingstekens" binnen "aanhalingstekens".

Regels voor het gebruik van aanhalingstekens in de tekst

Rechtstreekse spraak en citaten citeren

Toespraak van een andere persoon, d.w.z. directe spraak in de tekst bestaat uit twee manieren:

- als directe spraak in een string is geschreven, dan staat die tussen aanhalingstekens: "Het is jammer dat ik je niet eerder kende", zei hij;

- als de directe toespraak begint met een alinea, zet er dan een streepje voor (plaats dan geen aanhalingstekens): Senya en Pavel gingen naar het balkon.

- Daar kwam ik voor: Gleb van een zakenreis aangekomen?

- Aangekomen.

De woorden van de auteur kunnen open spraak breken. In dit geval worden aan het begin en aan het einde van een directe toespraak aanhalingstekens geplaatst: "Geef ik vreugde aan dierbaren?" Dacht Anastasia. "Ben ik echt zo ongevoelig geworden?"

Directe spraak wordt niet aangegeven door aanhalingstekens, tenzij wordt aangegeven van wie het is: Geen wonder dat er wordt gezegd: wat je zaait, zul je oogsten.

Citaten zijn op dezelfde manier tussen aanhalingstekens geplaatst als een directe toespraak: "Het leven is een onvoorspelbaar iets", zei A.P. Tsjechov.