Mikhail Vasilievich Lomonosov als strijder voor de waarheid

Aan het begin van de 18e eeuw verschenen er in grote aantallen buitenlanders in Rusland, die al snel sleutelposities bekleedden in de staat, en vooral in de wetenschap, met name in de geschiedenis. G.F. Miller, A.L. Schlozer, G.Z. Bayer en enkele anderen zullen als "scheppers van de Russische geschiedenis" zelfs academici worden. Dit zullen ze ons vertellen over de Normandische theorie, over de Russische cultuur, die pas ontstond na de doop van Rusland en nog veel meer. Niet alle Russische wetenschappers waren het eens met hun presentatie van het materiaal. De belangrijkste tegenstander was Mikhail Vasilievich Lomonosov,

Mikhail Vasilievich Lomonosov is een Russisch genie dat een stempel heeft gedrukt in bijna alle bestaande wetenschappen en industrieën. En in historische studies was hij de belangrijkste tegenstander van de Duitse "academici", betoogend, "dat het Slavische volk al vóór de geboorte van Christus in de huidige Russische grenzen was, dan kan het ongetwijfeld worden bewezen."

Nu is het in de mode om te zeggen dat hij geen professionele historicus was. Nou, dus geschiedenis als wetenschap werd in die tijd alleen gevormd. Maar Lomonosov bestudeerde al de zaken van lang vervlogen tijden, gebruikmakend van historische onderzoeksmethoden, waaronder periodisering, vertrouwend op bronnen, waarvan hij ook de selectieprincipes beschreef. Dit alles stelt ons in staat om over Mikhail Vasilyevich te praten als historicus.

Voor zijn ogen creëerden buitenlanders, in tegenstelling tot gezond verstand, hun "Russische" geschiedenis, en Lomonosov nam dit niet op. Hij bekritiseerde hun werken en begon de kwestie zelf te bestuderen, en verliet hiervoor de afdeling chemie.

Bovendien deed de formatie van de beruchte Duitsers zijn twijfels rijzen. Bayer bijvoorbeeld, die de "Normandische theorie" uitvond, was een specialist in filologie: hij bestudeerde eerst de "meter" van Christus en richtte daarna zijn aandacht op China. Miller kon nooit afstuderen, wat hem niet belette zich te specialiseren in etnografie en economie. Schlozer studeerde aan de Theologische Faculteit en zijn proefschrift had als titel 'Over het leven van God'. Later studeerde hij geneeskunde. Bovendien spraken ze allemaal niet zo goed Russisch.

Dus wat konden ze zeggen over de Russische geschiedenis? En wat tot op de dag van vandaag studeren we op school. Helaas!..

In tegenstelling tot deze "wetenschappers" sprak Lomonosov, naast zijn moedertaal Russisch, vloeiend Latijn, sprak goed Duits en las in het Grieks. De talenkennis stelde Mikhail Vasilyevich in staat om zowel binnenlandse als buitenlandse bronnen, waaronder de Pskov Chronicle, de Kiev Pechersk Paterik en vele anderen, grondig te bestuderen.

Het resultaat van nauwgezet werk was het werk "Korte Russische kroniekschrijver met een genealogie" en "Over het behoud en de reproductie van het Russische volk".

De Duitse professor was buitengewoon ontevreden over het onderzoek van Lomonosov en een programma begon de wetenschapper en zijn ontdekkingen in diskrediet te brengen. Eerst werd Elizabeth en vervolgens Catherine zorgvuldig verwerkt en noemde Mikhail Vasilyevich "een onbeleefde onwetende man die niets anders wist dan zijn annalen." Nou, hij vertrouwde op oude bronnen van manuscripten, maar waar zijn ze op? Over het algemeen was het resultaat van buitenlands wetenschapsbeleid dat, zoals moderne onderzoekers hebben berekend, er in meer dan honderd jaar slechts drie Russische academici aan de Russische Academie van Wetenschappen waren - M.V. Lomonosov, Ya.O. Yartsov, N.G. Ustryalov.

En al die tijd schreven buitenlanders onze geschiedenis, en alle archieven en documenten vielen onder hun jurisdictie, en het is niet bekend hoe ze ze hebben verwijderd. Lomonosov klaagde in dit verband: "Er valt niets te beschermen. Alles staat open voor Schlätzer de extravagante."

Voorlopig keken Russische experts zwijgend naar geïmporteerde dominantie. De eerste kon de uitvinder A.K. niet uitstaan. Nartov schreef een klacht bij de Senaat; hij werd ondersteund door veel leden van de Academie van Wetenschappen. En wat zou jij denken? Activisten werden naar de gevangenis gestuurd, één werd geëxecuteerd, de rest werd naar Siberië gestuurd, maar de buitenlandse leiding van de Academie werd beloond.

Lomonosov kwam ook onder repressie terecht, hoewel hij niet formeel deelnam aan deze puinhoop: hij werd zeven maanden gearresteerd, veroordeeld, maar vrijgesteld van straf. Zelfs tijdens het leven van een wetenschapper wilde Schlozer zijn archief meenemen, maar toen werkte het niet. Maar alleen Mikhail Vasilyevich stierf, alle documenten die in zijn kantoor waren opgeslagen, verdwenen. In opdracht van Catherine II werden ze uit zijn huis gehaald en wisten niemand waar. Nu had de Normandische theorie geen tegenstanders en deze was stevig verankerd in onze geest …