Waarom rotsen worden vernietigd

Enige verandering in het omringende berglandschap is niet direct merkbaar. Soms storten enorme rotsblokken in, de vorm van een bekende berg verandert. Vernietiging vindt niet snel plaats. Als je de hoogte van de bergtop van jaar tot jaar meet, is het duidelijk dat er vernietiging is, en dit is geen mythe.

Natuurlijke oorzaken van vernietiging

Zonder speciale uitrusting is het moeilijk om de processen van veranderende berglandschappen te bestuderen. Schematisch gebeurt dit. Het gesteente bestaat uit de kleinste heterogene deeltjes. Soms is er diepgaand een conflict tussen chemisch onverenigbare zandkorrels. Er is een kleine, tot een millimeter grote vernietiging. Meer is meer. Na enige tijd vormt zich een kleine holte in de berg. De hele dikte van de steen drukt erop en, natuurlijk, de rots bezinkt, trekt andere deeltjes mee. Dergelijke microscopische breuken leiden geleidelijk tot macroscopische breuken wanneer de breukzone al groter is dan één centimeter. Uiteindelijk wordt alles uitgedrukt in vernietiging die zichtbaar is voor het simpele oog.

Natuurlijke schade is vooral merkbaar in de oude bergen. Een voorbeeld hiervan zijn de bergen van de Krim. Permanent puin, instorting maken het gevaarlijk om over bergpaden te lopen. Aanzienlijke rol en wind, buien. Temperatuurverschillen leveren ook een verwoestende bijdrage.

De reden kan ook tektonische processen zijn die niet zichtbaar zijn voor het menselijk oog, maar ze kunnen worden opgelost met complexe geofysische instrumenten. Het is een feit dat vernietiging onverbiddelijk en constant plaatsvindt. In de natuur is alles echter met elkaar verbonden en is alles onderling afhankelijk. Net zoals vernietiging plaatsvindt, vindt het creëren van nieuwe bergen geleidelijk plaats op andere plaatsen.