Politics of War Communism

In de periode van 19918 tot 1921 voerde de Sovjetstaat een streng beleid om landbouwproducten van de dorpelingen te dicteren en in beslag te nemen om te voorzien in de voedingsbehoeften van het leger en de stadsarbeiders. En deze periode werd "oorlogscommunisme" genoemd.

Redenen voor het oorlogscommunisme

Oorlogscommunisme is het beleid van de Sovjetstaat op het grondgebied van zijn land in 1918-1921. het doel was om het leger van voedsel en wapens te voorzien. Als de regering in die jaren niet zulke extreme maatregelen had genomen, zou ze de koelakken en vertegenwoordigers van de contrarevolutie niet hebben verslagen.

Nationalisatie van banken en industrie

In de vroege zomer van 1917 begon een massale uitstroom van kapitaal naar het buitenland. Eerst verlieten buitenlandse investeerders en ondernemers de Russische markt, die alleen goedkope arbeidskrachten in Rusland nodig had, en de jonge regering introduceerde onmiddellijk na de Februarirevolutie een werkdag van 8 uur. Werknemers begonnen hogere lonen te eisen, stakingen werden gelegaliseerd en ondernemers verloren superwinsten. Onder arbeidsomstandigheden saboteerden ook binnenlandse industriëlen het land.

Na de Oktoberrevolutie was de overdracht van fabrieken aan de arbeiders niet gepland, zoals dat gebeurde met het land voor de boeren. De staat monopoliseerde de opkomende bedrijven zonder eigenaar en hun nationalisatie werd later een soort strijd tegen de contrarevolutie. De bolsjewieken namen eerst de Likinski-fabriek in beslag en voor de winter van 1917-1918. 836 bedrijven werden genationaliseerd.

De afschaffing van monetaire betrekkingen

In december 1918 werd de eerste arbeidswet aangenomen, waarin de verplichte arbeidsdienst werd ingevoerd. Naast de 8-urige werkdag kregen arbeiders dwangarbeid, waarvoor ze niet betaalden. Dit waren subbotniks en zondagen. Boeren moesten zich overgeven aan de staat, waarvoor ze goederen kregen die in fabrieken waren geproduceerd. Maar dit was niet voor iedereen genoeg en het bleek dat de boeren gratis werkten. Er begon een massale uitstroom van fabrieksarbeiders naar het dorp, waar ze probeerden te ontsnappen aan de honger.

Voedselonderzoek

De keizerlijke regering werd geïntroduceerd door de tsaristische regering en de bolsjewieken verbeterden alle voorraden van de boeren, inclusief wat de familie nodig had. Particuliere handel in brood werd verboden. Zo probeerde de regering met plunderaars en vuisten om te gaan; hiervoor kreeg het Volkscommissariaat de exclusieve bevoegdheid om voedsel te kopen. En gewapende detachementen begonnen dorpen en dorpen te ploegen, waarbij gewassen en andere landbouwproducten werden weggenomen. De hongersnood van 1920-1921 kwam.

Boerenrellen

De boeren waren niet tevreden met de inbeslagname van hun bezittingen, ze kregen er bijna niets voor, omdat het brood alleen door de staat werd gekocht en tegen door hen vastgestelde prijzen. Volgens Lenin is oorlogscommunisme een noodzakelijke maatregel, aangezien het land door oorlog wordt verwoest. Een dergelijk beleid was in het belang van de arbeiders en het leger, maar niet van de boeren. En de een na de ander braken rellen uit. In de regio Tambov kwamen de Antonovieten in opstand en ook Kronstadt, die ooit als bolwerk van de revolutie diende, kwam in opstand.

Onder deze omstandigheden maakte de overschatting van het oorlogscommunisme de weg vrij voor de NEP.