Waarom leestekens nodig zijn

Leestekens zijn een systeem van leestekens en de regels waarmee ze op de letter worden gezet. Leestekens geven de semantische volledigheid van een zin weer, de indeling ervan, pauzes, intonationale kenmerken van spraak.

Als intonatie de betekenis van een verklaring mondeling uitdrukt, worden leestekens geschreven. Een punt geeft bijvoorbeeld de volledigheid van een zin weer en een ellips staat voor een pauze of onvoltooide gedachte. Vraag- en uitroeptekens worden gebruikt om de intonatie uit te drukken, afhankelijk van het doel van de verklaring. Een vraagteken aan het einde van een zin geeft een vraag aan, een uitroepteken duidt op een breder scala aan emoties (orde, bewondering, verrassing, verrukking, smeekbede, enz.)

De komma dient als scheidingsteken voor verschillende zinnen in de samengestelde tekst, het wordt gebruikt bij het opsommen van homogene leden, het isoleert verschillende spraakveranderingen, inleidende woorden en zinnen, oproepen, tussenwerpingen, bevestigende, negatieve en vragende woorden. Een streepje markeert of scheidt zinnen van elkaar en wordt ook als bundel gebruikt. Afhankelijk van de semantische lading van de zin kunnen leestekens erin elkaar "vervangen". Bijvoorbeeld: "vroeg opstaan ​​- ontbijt maken" (oorzaak-gevolg relaties zijn aangegeven). Of 'vroeg opstaan, ontbijt maken' (de ene actie volgt op de andere). Soms worden komma's tussen definities geplaatst die voorafgaan aan een gedefinieerd woord om hun homogeniteit aan te geven. Bijvoorbeeld: 'er kwam een ​​luid, rollend gebrul uit het bos'.

Een puntkomma verbindt twee of meer veelvoorkomende zinnen als onderdeel van een verbinding. Tegelijkertijd heeft de zin, waarin de indeling in kleine semantische delen plaatsvindt met behulp van een puntkomma, uiteindelijk een definitieve betekenis. Bijvoorbeeld: 'Na Zuid-Afrika is het gewoon adembenemend, de manier van spreken is snel; de gedachten zijn ongeveer hetzelfde als die van Holly in haar jeugd, alleen in stukken gehakt door auto's en telefoontjes.' (J. Galsworthy)

De dubbele punt helpt de hoofdzin te scheiden van de volgende lijst of verduidelijking van de hoofdzin. Bijvoorbeeld: 'Neem tenminste deze staking: we staan ​​hier machteloos'. (J. Galsworthy) of "Deze zomer hebben we veel steden bezocht: Togliatti, Astrakhan, Chelyabinsk." Bovendien introduceert de brief de dubbele punt in directe spraak, die wordt gescheiden van de woorden van de auteur met aanhalingstekens en komma's. Leestekens worden ook gebruikt in directe spraak. Ze geven de keu de intonatie van de spreker.