Is het de moeite waard om op school uitdagend te zijn

Tijdens de scholing wordt bij het kind een collectieve persoonlijkheid gevormd, die tot uiting komt in de relatie tussen de leerling en de mensen om hem heen. Een belangrijke rol in dit proces wordt gespeeld door het gekozen gedragsmodel, dat soms behoorlijk excentriek kan zijn.

Een van de kenmerken van de psyche van de kinderen is de wens om zich te verzetten tegen de omgeving van leeftijdsgenoten, en trekt steeds meer aandacht van de samenleving. Soms kiest het kind hiervoor voor een zeer afwijkend gedragsmodel, grenzend aan sociopathie. Dit fenomeen is heel gewoon en heel begrijpelijk, maar verbergt een aantal problemen die een verplichte oplossing vereisen. Aan de ene kant kan de wens om op te vallen als uitdagend gedrag als normaal worden beschouwd, maar de wens om verder te gaan dan morele en sociale normen moet op alle mogelijke manieren worden vermeden.

Communicatiegedrag met leeftijdsgenoten

In de vriendenkring heeft de student het volledige en wettelijke recht om op te vallen, waarbij hij zijn eigen persoonlijkheid benadrukt. Vaak is mode en de bijbehorende trends de belangrijkste drijfveer bij het bepalen van de koers die een jonge man of meisje volgt om zichzelf als persoon te bepalen, waardevoller dan alle anderen. De paradox hier is dat het kind individualiteit probeert te tonen, terwijl het handelt in een volledig tegenovergestelde vector - attributen verwerend die aangeven dat ze behoren tot een cultuur die wordt gedefinieerd door dezelfde meerderheidsgroep. In plaats van de ontwikkelingsrichting tegenover de menigte te volgen, wat het kind echt uniek maakt, probeert hij boven zijn hoofd te springen in de massa van zijn eigen soort. Een voorbeeld hiervan is modieuze kleding, een manier van communiceren, gebruikte spraakomzetten en fascinatie voor kunstvoorwerpen die kenmerkend zijn voor de meeste kinderen. Het is niet altijd goed als een aanspraak op een goed in het hoofd van het kind wordt geboren, niet wordt ondersteund door de materiële situatie van de ouders, of bijvoorbeeld door hun eigen kunnen. In plaats van een andere, geschiktere manier van ontwikkelen te kiezen, begint de student zich te uitdagend, soms ontoereikend te gedragen, wat niet langer vanzelfsprekend is.

Betrekkingen met leraren

De kloof tussen generaties leraren en leerlingen is enorm, wat tot uiting komt in de tegenstrijdige opvattingen, morele principes en normen van sociaal gedrag. Op basis hiervan ontstaat vaak een conflict dat de leerkracht in de ogen van het kind definieert als een vervelende gesprekspartner die geen echte macht over hem heeft. Enerzijds moet het kind begrijpen dat dit inderdaad zo is, maar toch is het niet nodig om de grens van respect te overschrijden. Niemand dwingt iemand om het standpunt van de leraar te accepteren, maar om te luisteren en te proberen de essentie van het probleem te begrijpen voor een volwassen en geïnteresseerde persoon is niet alleen gemakkelijk, maar ook erg nuttig.