Wat is modernisme?

Modernisme (van Frans modern - modern) is een algemeen aanvaarde term voor de kunst van het einde van de 19e - de eerste helft van de 20e eeuw. Het wordt toegepast op scholen die verschillend zijn in hun ideologische zoektocht, waarbij onrealistische trends in kunst en literatuur in één richting worden gecombineerd. Dit fenomeen ontstond aan het begin van de eeuw en werd wijdverspreid in Europa en Rusland.

Gebruiksaanwijzing

1

De filosofische bronnen van het modernisme rond de eeuwwisseling waren nieuwe ideologische concepten, die gebaseerd waren op het principe van het irrationalisme, d.w.z. erkenning van de onmacht van de menselijke geest bij kennis van het universum, erkenning van het 'chaotische' begin ervan. Dit begrip kwam overeen met het alarmerende wereldbeeld van een persoon uit die tijd, een voorgevoel van gebeurtenissen die dicht bij een ramp of apocalyps lagen. De algemene benaming van crisis, depressieve stemmingen werd decadentie genoemd. Lange tijd werden de concepten "modernisme" en "decadentie" geïdentificeerd, maar een dergelijk begrip vereenvoudigt de betekenis van deze concepten aanzienlijk.

2

Modernisme als nieuwe kunst van moderniteit stond over het algemeen tegenover traditionele kunst in de keuze van thema's voor creativiteit, vormen, middelen en methoden van belichaming van de werkelijkheid. De ideeën van de absurditeit en onlogica van de wereld drongen door in verschillende soorten creativiteit en veranderden het algemene idee van de rol van de kunstenaar, die de wereld alleen subjectief kon waarnemen. De modernisten zagen zichzelf als scheppers van een nieuwe realiteit en een nieuwe kunst die beantwoordde aan de trends van die tijd.

3

De culturele ruimte van het modernisme omvatte veel onafhankelijke richtingen, die verschillend waren in hun betekenis en invloed op de ontwikkeling van kunst als geheel: symboliek, existentialisme, expressionisme, futurisme, kubisme, imagisme, surrealisme, enz. Gemeenschappelijk voor hen waren de principes van de ontkenning van de academische cultuur, de tradities van de kunst van het afgelopen tijdperk en als gevolg daarvan de afwijzing van de traditionele taal en de actieve zoektocht naar nieuwe technieken om de wereld en de mens weer te geven. Soms leidden dergelijke experimenten tot volledig betekenisloze vormen van presentatie van creatief materiaal, bijvoorbeeld 'abstruse' taal gemaakt door kubo-futuristen, die het verbale weefsel van de tekst fundamenteel vernietigde, of een volledige verwerping van de principes van lineaire reproductie van fenomenen in de schilderkunst.

4

Conventioneel kan het tijdperk van het bestaan ​​van het modernisme in verschillende fasen worden verdeeld. Het vroege modernisme, dat vorm kreeg in de stromingen van symboliek, acmeïsme, futurisme in de jaren 10 van de twintigste eeuw, onderscheidde zich door de bijzondere ontkenningskracht van het traditionele, de schokkende en extreme extravagantie van kunstwerken. Een levendige illustratie is de monostich van de leider van de Moskou-symbolisten V. Bryusov, "Oh hou je bleke benen", die een geconcentreerde manifestatie werd van formele experimenten door modernisten.

5

Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontstond het verloop van het dadaïsme in de Europese literatuur en schilderkunst, die de belichaming werd van de extreme absurditeit van het leven, waarbij zowel de mens als de kunst in het algemeen werd ontkend. Het dadaïsme heeft de belangrijkste technieken van de modernistische technologie gevormd: het 'uiteenvallen' van de werkelijkheid in onvolledige fragmenten, het 'caleidoscopische karakter' van willekeurige gebeurtenissen en hun chaotische combinatie.

6

In de jaren twintig en dertig ontstond een van de belangrijkste trends in de kunst van het modernisme: het surrealisme. De huidige theoreticus Andre Breton verkondigde de absoluut rebelse aard van het surrealisme tegen de grondslagen van leven, moraliteit en menselijkheid. Louis Aragon, Pablo Picasso, Salvador Dali "kwamen tevoorschijn" uit de ingewanden van deze richting.

7

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog werd het modernisme belichaamd in de gebieden van het "theater van het absurde", de scholen van de "nieuwe roman", "popart", in kinetische kunst, enz. In de jaren 60-70 verscheen de term "postmodernisme", een combinatie van nieuwe fenomenen in de kunst van dit tijdperk en zich uitstrekkend tot alle radicale levensprocessen, inclusief de feministische en antiracistische bewegingen.

8

Er is een andere definitie van modernisme als een complex geheel van ideologische en esthetische verschijnselen, waaronder niet alleen avant-gardistische bewegingen, maar ook het werk van uitmuntende hedendaagse kunstenaars die de grenzen hebben overschreden van esthetische opvattingen en technieken van modernistische scholen. Deze definitie maakt het mogelijk om de namen van M. Proust, D. Joyce, A. Bely, K. Balmont, J. Anouil, J. Cocteau, F. Kafka, A. Blok, O. Mandelstam en andere beroemde kunstenaars uit die tijd in een rij te plaatsen. modernisme.