Waarom retorische vragen?

Een retorische vraag is een beeldspraak, wat een bevestiging of ontkenning is in de vorm van een vraag die geen antwoord vereist. Retorische kwesties worden vaak gebruikt in fictie- en journalistieke teksten en ze worden ook gebruikt in mondelinge spraak.

Meestal worden retorische vragen gebruikt om de betekenis van de verklaring te benadrukken en om de aandacht van de luisteraar of lezer te vestigen op een specifiek probleem. Bovendien is het gebruik van de vragende vorm een ​​afspraak, omdat geen antwoord wordt verwacht of te duidelijk.

Als een van de uitdrukkingsmiddelen worden retorische vragen veel gebruikt in de teksten van de artistieke stijl. Ze werden bijvoorbeeld vaak gebruikt in werken van Russische literatuur uit de 19e eeuw ("En wie zijn de rechters?", "Wie is de schuldige?", "Wat moet ik doen?"). Door hun toevlucht te nemen tot deze retorische figuren, versterkten de schrijvers de emotionele kleur van de verklaring en lieten ze de lezers erover nadenken.

Retorische vragen werden ook gebruikt in journalistieke werken. Daarin helpen retorische vragen, naast het versterken van de artistieke zeggingskracht van de tekst, de illusie van een gesprek met de lezer. Vaak wordt dezelfde techniek gebruikt tijdens toespraken en lezingen, waarbij sleutelzinnen worden benadrukt en het publiek wordt betrokken bij het reflectieproces. Luisterend naar de monoloog, besteedt een persoon onvrijwillig speciale aandacht aan uitspraken gedaan met vragende intonatie, daarom is deze methode van interesse voor het publiek zeer effectief. Soms gebruikt de spreker niet één, maar een hele reeks retorische vragen, waardoor het publiek zich richt op de belangrijkste passage van een verslag of lezing.

Naast retorische vragen worden zowel retorische uitroepen als retorische verwijzingen gebruikt in zowel schriftelijke als mondelinge spraak. Net als bij retorische kwesties wordt de hoofdrol hier gespeeld door de intonatie waarmee deze zinnen worden uitgesproken. Retorische uitroepen en oproepen behoren ook tot de middelen om de zeggingskracht van de tekst te versterken en de emoties en gevoelens van de auteur over te brengen.